|
Historia elektryfikacji w Polsce |
|||||
|
Elektryczne
Zespoły Trakcyjne Elektrowozy ET-21 - Chester Home Page Ciekawe zdjęcia elektrycznego taboru historycznego można zobaczyć TUTAJ i TU |
W roku 1926 ze względów finansowych nastąpił zastój w pracach, w 1928 roku został przyjęty szczegółowy harmonogram robót na lata 1928 do 1931 przewidujący uruchomienie zelektryfikowanej linii średnicowej w listopadzie 1931 roku. Na początku 1931 Ministerstwo Komunikacji zwróciło się do większych przedsiębiorstw zagranicznych zajmujących się trakcją elektryczną o oferty na elektryfikację linii średnicowej z wariantem elektryfikacji również ruchu podmiejskiego na trzech liniach, na warunkach kredytowych. Na wezwanie Ministerstwa nadeszło 17 ofert, których porównanie potwierdziło celowość elektryfikacji klolei prądem stałym 3 kV, ale proponowane warunki kredytowe były nie do przyjęcia. Ciekawym jest, że nie było wśród nich żadnej oferty z Anglii, mimo że jak się okaże elektryfikacje przeprowadziły firmy angielskie. 2 sierpnia 1933 r. PKP zawarło umowę z dwoma firmami angielskimi: The English Electric Company oraz Metropolitan Vickers Electrical Company, mających doświadczenie w budowie urządzeń 3 kV, na zrealizowanie w ciągu 4 lat I etapu elektryfikacji WKW na warunkach kredytowych. Odcinek Warszawa Wschodnia - Otwock był już gotowy 14 sierpnia 1936 r. a 15 grudnia tegoż roku nastąpiło uroczyste uruchomienie pociągów na odcinku od Otwocka do Pruszkowa Datę tę uważamy za początek elektryfikacji PKP. W 1937 roku, ruszyły pociągi elektryczne na odcinku Pruszków - Grodzisk Maz.. 6 września na odcinku Grodzisk Maz.- Żyrardów a , 15 grudnia na ostatnim odcinku przewidzianym do elektryfikacji w I etapie, to znaczy od Warszawy Wschodniej do Mińska Mazowieckiego. Dla utrzymania i napraw taboru elektrycznego składającego się początkowo z 6, a później 10 elektrowozów 4 osiowych serii EL 100 i EL 200 oraz 76 truj wagonowych niesymetrycznych elektrycznych zespołów trakcyjnych popularnie zwanymi jednostkami serii 91000 i 92000, a w kilka lat po wojnie jako EW - 51 i EW - 52 dla remontowanych w NRD, wybudowano w Warszawie Zachodniej przy ulicy Armatniej Główne Warsztaty Elektrotrakcyjne z przyległą do nich elektrowozownią na Grochowie. 1 września 1939 Od chwili wybuchu wojny pociągi jeździły jeszcze trzy dni i coraz bardziej nieregularnie z powodu rozpoczętych już w pierwszym dniu bombardowań linii i obiektów kolejowych przez lotnictwo niemieckie. Uszkodzenia sieci były naprawiane przez istniejące 2 pociągi sieciowe. Z działań wojennych, ocalały podstacje i kabiny sekcyjne, Na podstacjach Warszawa Zachodnia i Wschodnia uszkodzone były tylko rozdzielnie 35 kV, pozostałe podstacje nie były uszkodzone działaniami wojennymi, ale zostały częściowo zdewastowane przez okolicznych "majsterkowiczów" . Siec trakcyjna była w wielu miejscach zniszczona a w wielu tak jak linie 35 kV poważnie uszkodzona. Najpoważniejsze zniszczenia dotyczyły jednak taboru i jego zaplecza. Całkowitemu zniszczeniu uległy Główne Warsztaty Elektrotrakcyjne z elektrowozownią i magazynem. Spaliły się cztery elektrowozy, a dwa zostały bardzo poważnie uszkodzone, kilkanaście jednostek też spaliło się a , pozostałe doznały mniejszych lub większych uszkodzeń. Jednostki zostały też zdewastowane przez ludność, która powycinała z wagonów II kl. skórzane siedzenia z materacami z włosia a we wszystkich wykładziny podłogowe. 1940 rok Przy bardzo dużym wysiłku polskiego zespołu pracowników trakcji pociągi ruszyły w 1940 roku na odcinkach Warszawa Wschodnia - Otwock - 15 kwietnia, Zachodnia - Żyrardów - 1 czerwca, a Warszawa Wschodnia - Miłosna jesienią tego roku. Szczególnie duże trudności były z uruchomieniem odcinka Miłosna - Mińsk między innymi dlatego, że początkowo z odcinka tego wykorzystywano przewody dla napraw pozostałych odcinków. Ostatecznie odcinek ten ukończono 15 listopada 1941 r. budując na nim siec jednodrutową z linką nośną o przekroju tylko 35 mm a nawet była tam jedna sekcja, w której funkcję liny nośnej spełniał drut jezdny. Odbudowano i uruchomiono 40 jednostek 6 elektrowozów. w okresie późniejszym z 10 wagonów silnikowych zdewastowanych jednostek po połączeniu ich parami uzyskano 5 takich oryginalnych elektrowozów. Trafiły też do Warszawy 4 elektrowozy z kolei włoskich. 1944 rok Wybuch powstania warszawskiego zdezorganizował ,a wkrótce w znacznym stopniu zlikwidował komunikację podmiejską w węźle warszawskim, ograniczając ją do odcinka między stacjami Pruszków i Żyrardów. Trakcja elektryczna na prawym brzegu Wisły została zlikwidowana w wyniku natarcia wojsk radzieckich. Pierwszy pociągi elektryczne ruszyły (wykorzystując ocalałą podstację Otwock) już 14 lipca 1946 r. na odcinku Warszawa Wschodnia - Otwock. |
||||
|
|
|||||
){kind=link}
){kind=link}